7 Eylül 2011 Çarşamba

Eye of the Tiger

Bugün sol gözümde hatırı sayılır bir kaşıntı ile güne başladım.
Oysa ki bir önceki günün kapanışını, sümüklü burunlu selpaklı uyuma şeklinde yapmıştım.
Tüm veriler bir araya geldiğinde, orta dereceli alerjik semptomlara işaret etse de bunu sonuna kadar reddeceğim ve gözümü yasladığım çaylı pamuğun ardına gizlenmeyi sürdüreceğim.
Çünkü sorunların üzerine gitmektense, onları göz ardı etmenin daha etkili bir çözüm yöntemi olduğuna inanıyorum.
Misal, canımın isyan bayrağı çekip ÇALIŞMAK İSTEMİYORUM diye haykırdığı günlerde, gelen mailleri okumuyorum ve bu şekilde o işler kendiliğinden hallolmuş gibi hissediyorum. Gerçi sonra müşteriler taciz telefonları açmaya başlıyormuş ve şirkette adım ulaşılamayan insana çıkıyormuş ve iş dünyası bu tür hataları pek kaldırmazmış filan. (Bunları geçen ay, müdürümle başbaşa yaptığımız bir genel toplantı sırasında öğrendim.) Fakat varsın, olsun. Kovulmaktan korkacak halim yok herhalde!
Ne münasebetle?

0 Kişi Laflar Hazırlamış: